Osmanlı Devleti’nin Çöküşü ve Sonu: 20. Yüzyılın Başları
Osmanlı İmparatorluğu, yaklaşık altı yüz yıl boyunca dünya haritasında önemli bir yer işgal etti. Ancak, 20. yüzyılın başlarına gelindiğinde, imparatorluk artan içsel ve dışsal baskılar altında çökmeye başladı. Osmanlı İmparatorluğu’nun sonunu işaretleyen bir dizi etken bulunmaktadır.
Birinci Dünya Savaşı (1914-1918), Osmanlı İmparatorluğu’nun sonunu hızlandıran büyük bir etken oldu. İmparatorluk, savaşın bir tarafında yer alarak büyük kaynaklarını tüketmiş ve ekonomik olarak zayıflamıştı. Savaşın sonunda Osmanlı topraklarının büyük bir kısmı işgal edildi.
Ayrıca, Osmanlı İmparatorluğu içinde etnik ve dini gruplar arasında artan gerginlikler yaşanıyordu. Osmanlı Devleti’nin farklı coğrafi bölgelerinde yaşayan çeşitli etnik gruplar kendi bağımsızlıklarını kazanma talepleriyle hareket ediyorlardı.
1915 yılında yaşanan Ermeni Soykırımı, bu dönemin en trajik olaylarından biriydi. Osmanlı hükümeti, Ermeni nüfusuna karşı sistematik bir soykırım uyguladı, yüz binlerce Ermeni öldü veya sürgüne gönderildi.
Osmanlı İmparatorluğu’nun sonu, 1922’de imzalanan Saltanatın Kaldırılması ve Hilafetin Kaldırılması ile resmi olarak ilan edildi. Osmanlı Sultanı V. Mehmed, saltanat ve hilafet makamlarından feragat etmek zorunda kaldı. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu ve ilk Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk, Osmanlı İmparatorluğu’nun sonunu getiren Kurtuluş Savaşı’nı başlattı ve yeni bir Türk devleti kurdu.
Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşü, tarihin akışını ve Orta Doğu’nun siyasi haritasını büyük ölçüde etkiledi. Ancak Osmanlı’nın mirası, Türkiye Cumhuriyeti’nde devam etti ve modern Türkiye’nin temelini oluşturdu. Osmanlı İmparatorluğu’nun sonu, tarihi bir dönemin kapanışını simgeliyor olsa da, onun mirası hala yaşamaktadır.